حقیق

 

خداوندا   کجا رفتند   یاران                  کجایند حامیان ملک ایران

دلم تنگ و زمین و آسمان تنگ             جهان گشته برایم همچو زندان

از آن روزی که از دنیا بریدم                  بجز الطاف تو   چیزی  ندیدم

ندیدم نعمتی جز رحمت تو                  هویدا گشتی و آهی کشیدم

به خودگفتم چرااینگونه باشی؟            چرا پنهان ؟ چرا پیدا نباشی ؟

تو که والاترین مخلوق بودی                چرا فرمانبر   یزدان  نباشی ؟

خوشا آنان که از دنیا پریدند                 به دنیایی از این بهتر رسیدند

بدنبال حقیقت می دویدند                   به رنگ خونشان خطی کشیدند

درآن دوران همه اینگونه بودیم              برای عرشیان شعر می سرودیم

الهی ما مرید خط عشقیم                  به قلب خویش ثارالله  سرشتیم

چو باشد این حقیر از بی پناهان           به حق آیه های  پاک   قرآن

از این پس زیر چتر اهل بیتت               خداوندا  مرا  محمود   گردان

 

شعر از پاسدار و بسیجی عزیز

رفیق شفیق آقای محمود ملکی